Wat schreef de pers over IJS&VIS ?

• Striptekenaar Flo 26 Apr 2024 Striptekenaar Flo zag IJS&VIS

  

  doyouknowflo.nl

• Nederlands Dagblad 26 Apr 2024 Dromerige tocht door oud huis vol verhalen

  ★★★★ DROMERIGE TOCHT DOOR OUD HUIS VOL VERHALEN

  door Margrit Melse

  Afgeplakte ramen, kluisjes en trappen doen denken aan een toneelavond op de middelbare school, maar dat ben je snel vergeten als je gemaskerd het decor in stapt.

  Na even zoeken op het bedrijventerrein de Binckhorst in Den Haag, vinden we het oude gebouw van de Koninklijke Luchtmacht. In een mum van tijd ben je onderdeel van het feest van de familie Florencia: een mix van carnaval, ijs en Italiaanse wijn. Elke nieuwe scène brengt je dieper in de wereld van de twee ondernemersfamilies Florencia en Simonis, deels gebaseerd op de geschiedenis van de twee bekendste ijs- en vishandelaars van Den Haag. Ondanks de rivaliteit tussen de families, worden hun kinderen Julietta en Danny verliefd op elkaar. Omdat je Shakespeares Romeo en Juliet kent, weet je dat zij tragisch zullen eindigen, maar aan het einde van de voorstelling hoor je toch nog iets wat je niet verwacht.

  De nadruk van IJS&VIS ligt op de ervaring van deze vorm van locatietheater. Vooral in het middendeel is veel te beleven. In een gedetailleerd decor vol kleur mag je zelf je weg zoeken en stukjes verhaal bij elkaar sprokkelen. Het ene moment sta je in de zoete, roze ijssalon, het andere moment in de blauwe, koude viskeuken. Dat zoeken naar verhaallijntjes is niet de hele tijd leuk. De vertelling is versnipperd en dat maakt het soms vaag en langdradig.

  Als je veel toneel verwacht, moet je even wennen, want het grootste deel is dans en muziek. Toch is het een mooie ervaring, want dicht bij de dansers voel je de lucht die zij in beweging zetten en ruik je het stof dat ze laten opdwarrelen. Soms ben je bang dat je in de weg loopt, terwijl je tegelijkertijd steeds wordt uitgenodigd om aanwezig te zijn bij dit verhaal. Op het moment dat Danny en Julietta in een dromerige, blauwe slaapkamer al dansend een vrijscène beleven waar je met je neus bovenop staat, ontstaat ineens een voyeursgevoel bij jezelf. Mag ik hier wel staan? Gaan ze echt uit de kleren? Hoewel je gewend bent om dit soort momenten te zien in films, bekruipt je het gevoel dat je hier iets heel intiems meebeleeft.

  IJS&VIS is een strooptocht naar porties verhaal. Het is alsof je weer kind bent en in een oud huis op zoek gaat naar mysterieuze voorwerpen en fantasieverhalen. Als die eerste opwinding is gezakt, duren sommige scènes wat te lang, maar de complete beleving is zeker de moeite waard.

   

• NRC Handelsblad 26 Apr 2024 Romeo en Julia, maar dan met Haagse ijs- en viskooplui

  ★★★ ROMEO EN JULIA, MAAR DAN MET HAAGSE IJS- EN VISKOOPLUI

  door Annet Veenstra

  IJS&VIS is een voorstelling van antithesen. De ijsmakersclan Talamini staat tegenover de visfamilie Simonis, Italiaanse sprezzatura tegenover Hollandse efficiëntie, conservatisme tegenover vernieuwing. Theatergroep Firma MES en het Nationale Toneel gebruiken twee legendarische Haagse families voor hun bewerking van Romeo en Julia.

  Bij IJS&VIS is het publiek onderdeel van de voorstelling. In dit geval zijn we nu eens gasten op het gemaskerd bal, dan weer de voyeurs van een liefdesscène. Die opzet maakt het geheel ook versnipperd; je hebt de oorspronkelijke Romeo en Julia hard nodig als ‘naslagwerk’ wil je het verhaal kunnen volgen.

  De coproductie die Firma MES en het NT met Korzo (en overigens ook Rabarber) aangaan, zorgt wel voor een interessante verdieping: tekst-toneel aangevuld met dans. Waar beide families elkaar louter verbaal te lijf gaan, vinden Danny Simonis en Giulietta Talamini elkaar in de intimiteit van de dans. Dat zorgt onder andere voor een ontroerende slaapkamerchoreografie.

  Het zijn die dansscènes die zorgen voor de intimiteit. De mono- en dialogen waar je langs kunt wandelen, bedoeld als onderdompelingstheater pur sang, zijn net te kort om echte onderdompeling te bewerkstelligen. In dat opzicht slaagt geluidstheater er bijvoorbeeld beter in om die nabijheid te simuleren. Maar een weldoordachte, mooi gemaakte voorstelling – dat is IJS&VIS zeker.

• Kunststof 26 Apr 2024 Roos in gesprek met Jellie Brouwer over IJS&VIS

  Roos was te gast bij het NTR-programma Kunststof, op Radio 1.

  Hier kun je het gesprek terugluisteren

• Den Haag Centraal 26 Apr 2024 Warmbloedige Haagse familievete in IJS&VIS

  WARMBLOEDIGE HAAGSE FAMILIEVETE IN IJS&VIS

  door Eric Korsten

  Verona is ingeruild voor puur Haagse bodem. Prachtig idee om Romeo & Julia, de Montague versus de Capuletti, om te smeden in een stadslegende met de plaatselijke families Talamini en Simonis als twintigste-eeuwse blikvangers. Maar een prachtplan is niet per se een puike voorstelling. Ontroering blijft uit.

  In IJS&VIS is Shakespeares liefdestragedie gemixt met feit en fictie rond twee op en top Haagse ondernemersfamilies, dat hier uitmondt in een verhaal rond Giulieta en Danny, naar het bekende eeuwige maar ‘verboden’ liefdeskoppel. Volgens MES is het een verhaal ‘dat echt bestaan had kunnen hebben’. Bij MES staan denkbeeldig daarom ijslikkers tegenover schollenkoppen, Maar  net zo goed is IJS&VIS als ADO contra Holland Sport, Den Haag tegen Scheveningen. Maar IJS&VIS is ook zand en veen, en allochtoon jegens autochtoon.

  MES maakt springlevend, jong toneel; speelt naar eigen zeggen geen ‘dode’ tekststukken uit het wereldrepertoire. De Haagse groep put liever uit persoonlijke ervaringen.

  Maar nu dus even niet. Dus: Hoe pak je dan een briljant toneelstuk uit anno 1590 aan, dat echter zo uitgekauwd is dat clichés er als ijs bij dertig graden in straaltjes uit het hoorntje lopen? Hoe blaas je het nieuw leven in?

  Het twistgebied is bij MES erg Haags: een leegstaand pand nabij broedplaats MOOOF aan de Binckhorstlaan. Daar, in alle mogelijke hoeken en gaten, spelonken en nissen heeft MES kans gezien het aloude liefdesverhaal van twee elkaar naar het leven staande families uit de doeken te doen. Na de nodige instructies worden we gelanceerd op een gemaskerd bal à la Eyes Wide Shut en La Grande Belleza.

  Buitenissig aandoende, filmische beelden, Italiaans vuur
  Vervolgens kijken we in een toer door het gebouw langs verschillende ruimtes, waar uiteenlopende tableaux vivants als kijkdozen aaneen zijn geregen. Dat werkt vervreemdend, temeer omdat je er aldoor met een – soms knellend – masker op de neus rondstruint. Pas aan het einde wordt het warmbloedig, als in de slotdialoog de dromerig-gepassioneerde moeder (Betty Schuurman) van Giulieta het heeft over ‘de fonkelende ijskristallen in haar ogen’. Daarmee bedoelt ze, meer nog dan die van haar dochter, die van zichzelf. De tegenover haar staande noest werker en vader (Jaap Spijkers) van Danny, beschouwt dat als pathetische prietpraat. Maar hij geeft zich uiteindelijk gewonnen – al blijft het koudbloedige begrip ‘efficiëntie’ voor hem de boventoon voeren. Da’s mooi, want in een eerdere scène liet hij zich al even ontvallen: ‘Vis koel je met ijs.’ Uiteindelijk roken ze samen de vredespijp. En laten zo zien dat IJS&VIS verder reikt dan de omlijsting van een aloud liefdesverhaal.

  Onderdompelen
  MES doet het meer dan vierhonderd jaar oude origineel uiteenspatten, blaast het op, doet het in de versnipperaar, scheurt het aan flarden – en zet het ondertussen naar haar hand, speelt en danst ondertussen wel het hele stuk, en zorgt er ook nog voor dat het allemaal weer netjes landt.

  IJS&VIS is niet allereerst teksttoneel, an sich niet puur een dansvoorstelling of muziektheater te noemen. Maar al die ingrediënten zijn wel stuk voor stuk aanwezig. Wat is het dan wel? Het amalgaam heet bij MES immersief (‘immersive’) theater. Daarin kun je je als toekijker volledig onder (laten) dompelen.

  Maar MES haalt zoveel overhoop dat het er een beetje diffuus van wordt. Het onderdompelen is gelukt, al had meer invoelbaar pathos op zijn plek geweest. Dat kwam er niet altijd uit. Misschien zijn er wat teveel ‘loops’ en ‘cues’ voor spelers én publiek om lekker te kunnen gaan. Maar dat gaat vast nog verbeteren. Het is op de avond dat ik de voorstelling zag misschien allemaal wat teveel hooi op de vork geweest, want de grootste productie ‘by far’ voor MES. Het is vooral de vorm die verbaast en verrast. Het stuk blijft daardoor wat hangen aan de oppervlakte. Toch: De ingrediënten zijn  in ieder geval voorradig. Wat nu beklijft is: Tikkeltje vreemd, maar wel lekker. Ik verloor in ieder geval ieder tijdsbesef. Al is het wat teveel een zoekplaatje geworden.

• Trouw 26 Apr 2024 De toeschouwer als zwerver

  DE TOESCHOUWER ALS ZWERVER

  door Robbert van Heuven

  In de serie De Schepping vertellen kunstenaars hoe hun werk tot stand komt. Het Haagse gezelschap Firma MES maakte een voorstelling over twee bekende ondernemersfamilies uit Den Haag. Hoewel, voorstelling? De bezoekers mogen zelf langs de verschillende scènes dwalen van deze Haagse Romeo en Julia.

  Het is druk op het terras. Op deze zonnige septembermiddag lijkt heel Den Haag zich te hebben verzameld bij de ijssalon van Florencia in de Torenstraat om zich tegoed te doen aan ijsjes en frisdrank. Het familiebedrijf Florencia is een begrip in Den Haag. Net als Adriana die achter de glazen balie de scepter zwaait. Al meer dan vijftig jaar werkt ze er, sinds ze als jong meisje van Italië naar Nederland kwam om haar oom Eduardo in de winkel te helpen. Dezelfde oom die in 1964 op tragische wijze omkwam in zijn eigen ijsmachine.

  De familiegeschiedenis die achter Florencia schuilgaat knispert van dergelijke anekdotes. En dat geldt ook voor die van de andere legendarische winkelfamilie, Simonis, die al sinds mensenheugenis de Hagenezen van vis voorziet. Met de familiegeschiedenissen als uitgangspunt creëerde de Haagse theatergroep Firma MES – bestaande uit acteurs Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers en Lindertje Mans en regisseur Thomas Schoots – hun eigen semi-fictieve versie van Romeo en Julia, met twee jonge ondernemerstelgen als gedoemd liefdespaar.

  Toch begon het idee voor IJS&VIS niet bij de inhoud maar bij de vorm, vertelt Daan van Dijsseldonk op het terras van Florencia waar hij net van Adriana wat ijsbekertjes heeft gekregen om in het decor te gebruiken. De drie acteurs reisden de afgelopen drie jaar met elkaar langs de theaters met voorstellingen waarin ze verschillende maatschappelijke onderwerpen onderzochten, zoals bijvoorbeeld de hedendaagse omgangsvormen in de voorstelling BOT. Nu wilden ze eens iets totaal anders doen. Dat het grote Haagse stadsgezelschap Nationale Toneel zijn samenwerking had toegezegd, vergrootte de mogelijkheden, zowel financieel als wat betreft het aantal acteurs.

  De inspiratie van dat ‘totaal anders’ kwam uiteindelijk van Punchdrunk. Die Engelse theatergroep kreeg bekendheid door het project Sleep no more, gebaseerd op Shakespeares Macbeth. Sleep no more is geen voorstelling in de gewone zin van het woord. De toeschouwers betreden een verlaten hotel en mogen vrij zwervend door de gangen en kamers gaan. Ook de acteurs dolen al spelend door het hotel, waardoor elke bezoeker zijn eigen unieke voorstelling beleeft.

  “We waren gefascineerd door die vorm”, zegt Van Dijsseldonk. “Door het publiek niet langer op de tribune te laten zitten, gooi je alle zekerheden overhoop die je als theatermaker hebt. Het idee dat de toeschouwer onderdeel wordt van de voorstelling, dat hij zijn eigen montage kan maken, prikkelde ons.”

  Megalomaan project

  Wat begon als een idee ontvouwde zich tot een project van voor Firma MES megalomane proporties. “Normaal werken we met een team van tien man”, zegt Dijsseldonk. “Nu doen er veertig mensen mee.” Naast acteurs, dramaturgen en technici van het Nationale Toneel werken ook spelers van jeugdtheaterschool Rabarber mee. Dansproductiehuis Korzo bracht choreograaf Wubkje Kuindersma en een aantal dansers in. “Het is gelukt om iedereen nieuwsgierig te maken naar de zoektocht naar die onbekende vorm. Terwijl het ook een sprong in het diepe is. Ik had eigenlijk niet gedacht dat we zover zouden komen…”

  Want hoe creëer je eigenlijk een theatrale belevenis, waardoor de toeschouwers min of meer vrij mogen rondzwerven? “We bedachten dat we de voorstelling het beste konden ophangen aan een verhaal dat iedereen kent, zodat we ons minder zorgen hoefden te maken of de toeschouwer het verhaal wel mee zou krijgen.” Dat verhaal vond de groep bij Romeo en Julia en bij de Haagse ondernemersfamilies. De drie acteurs van Firma MES trokken twee maanden uit om zich onder te dompelen in de families en daar een script uit te destilleren over de liefde tussen het meisje van het ijs en de jongen van de vis. Van Dijsseldonk: “Er is zo’n enorme berg aan materiaal. Dat hing allemaal aan de muur van ons kantoor en daar plukten we uit wat we nodig hadden voor ons verhaal.” Op basis van dat verhaal ontstonden losse scènes en een globale plattegrond van de ruimtes waar die gebeurtenissen zich zouden moeten afspelen.

  Om het publiek zelf door de familiegeschiedenissen te laten dwalen, leek het theater niet de meest geschikte locatie. De groep zocht daarom een plek die ze helemaal naar hun eigen hand konden zetten. “We hebben kilometers aan lege bedrijfspanden afgelopen”, vertelt Van Dijsseldonk. Om uiteindelijk uit te komen bij een verlaten kantoorpand van defensie aan de Binckhorstlaan. “Het grote voordeel van het pand was dat we er alles mochten doen, alles mochten slopen.”

  Het gebouw is een doolhof van kantoorruimtes met verlaten kantoormeubilair, trappenhuizen en gangen. In een van de vleugels is in elke ruimte wel een technicus bezig met doeken ophangen, lampen stellen of de geïmproviseerde foyer inrichten. Acteur Kaspar Schellingerhout zit in een priesterkostuum op zijn knieën een weerbarstig stuk tapijt weg te bikken. De theatertechnici en decorbouwers van het Nationale Toneel helpen de acteursgroep bij de inrichting van hun doolhof, maar heel veel doet de groep ook zelf, vertelt Van Dijsseldonk. Muurtjes slopen, ramen zwart schilderen, met kantoormeubilair slepen: als de acteurs niet aan het spelen zijn, dan helpen ze technisch mee.

  En het harde werken is niet voor niets. Vormgeefster Katrin Bombe, die eerder theatrale installaties maakte voor regisseur Susanne Kennedy, creëerde een stelsel van gangen en ruimtes, die maakt dat je als toeschouwer op slag vergeet dat je je in een oud kantoorgebouw bevindt. Alsof je via de eerste donkere tunnel die je als bezoeker betreedt naar een andere, droomachtige werkelijkheid wordt vervoerd. Een hotelkamer, de ijssalon van Florencia en zelfs een parkje met boom en lantaarnpaal vormen de verschillende ruimtes waar de bezoeker doorheen kan zwerven. Door diezelfde ruimtes dwalen de acteurs die op de verschillende plekken het verhaal van de families spelen.

  Uitdaging
  In dat dwalen ligt nog wel een uitdaging voor de theatermakers. Want hoe vertel je een verhaal als de bezoeker zijn eigen route door de ruimtes mag bepalen? Van Dijsseldonk: “Je wilt dat het publiek wordt vrijgelaten, maar dat ze wel genoeg van het verhaal meekrijgen. Je wilt ook dat de ervaring voor de toeschouwer intuïtief aanvoelt. We hebben het vaak over computergames gehad. Die proberen de vrije speler ook een bepaalde richting uit te sturen.”

  Zo blijken licht en geluid enorm sturend te werken. Mensen gaan toch hun oren en ogen achterna. Het geluids- en lichtontwerp spelen dan ook een belangrijke rol. Ook de acteurs dragen bij aan het milde sturen van het publiek. Als alle acteurs zich naar een bepaalde ruimte begeven, dan zal het publiek ze waarschijnlijk wel volgen, denkt Van Dijsseldonk. Tegelijk hoopt hij dat de toeschouwers zelf actief en nieuwsgierig zullen zijn. “Als Jaap Spijkers als de oude Simonis tijdens een telefoongesprek wat in zijn opschrijfboekje schrijft en hij vervolgens die ruimte verlaat, zou je als toeschouwer de vrijheid moeten voelen om in zijn papieren te neuzen. Op momenten zou het verhaal ondergeschikt moeten zijn aan het in de ruimte zijn. Aan het ondergedompeld worden in de theaterervaring.”

  Werken aan IJS&VIS is veel meer bouwen dan repeteren, denkt Van Dijsseldonk. Bouwen aan een ervaring, aan manieren om onzichtbaar het publiek toch de goede kant op te leiden. “We kunnen het bijvoorbeeld heel lang hebben over wat een afscheiding tussen twee ruimtes doet voor het publiek. Weerhouden de lamellen je om een ruimte te betreden of maken ze juist nieuwsgierig naar wat zich achter het gordijn bevindt?”

  Ook voor de acteurs betekent de vorm een andere manier van werken. Weet de speler normaal de onverdeelde aandacht van een publiek op zich gericht, nu is het helemaal niet zeker of er wel naar hem of haar wordt geluisterd of gekeken. Tegelijkertijd bevinden de toeschouwers zich nu ineens op aanraakafstand. Van Dijsseldonk: “Spelers en acteurs lopen door elkaar heen. Dat is voor een acteur heel eng, omdat je niet precies weet wat het publiek gaat doen. Dat vereist van de acteurs een groot zelfvertrouwen in het feit dat het onzichtbare bouwwerk van de voorstelling stevig staat.”

  Die manier van werken betekent ook dat je als theatermaker het idee moet loslaten dat jij voor de bezoeker de uiteindelijke betekenis van de voorstelling bepaalt. “Omdat iedereen zijn eigen route kiest en iets anders meemaakt, zijn er duizend-en-een betekenissen mogelijk. Wij hebben niet helemaal in de hand waar de voorstelling over gaat. Als de toeschouwer ervoor kiest om al onze voorzichtige clous te negeren, dan kan dat. Dan ziet hij een totaal andere voorstelling dan wij dachten te hebben gemaakt.”

• CLEEFT 26 Apr 2024 Interview met regisseur Thomas Schoots

  “WIJ CREËREN EEN WERELD EN NODIGEN MENSEN UIT DAAR DOORHEEN TE LOPEN.”

  door Ellen Dorrestein

  Vanaf 14 september is op locatie in Den Haag de voorstelling IJS&VIS te zien: een grootschalig project van Firma MES, het Nationale Toneel en het Korzo theater. De unieke theaterervaring is geïnspireerd door Romeo & Julia en vertelt tevens het verhaal van twee belangrijke ondernemersfamilies uit Den Haag. CLEEFT sprak in aanloop naar de voorstelling met Thomas Schoots, regisseur van deze ambitieuze onderneming.

  Het relatief jonge gezelschap Firma MES heeft met hun voorstellingen een specifiek doel voor ogen. Schoots: “De opdracht aan onszelf is om erin te slagen nieuw publiek het theater in te trekken.” Met de voorstelling IJS&VIS doen zij dat door mensen een complete belevenis aan te bieden door middel van immersive theatre. “In het Nederlands vertaal je dat letterlijk als onderdompelingstheater. Wij creëren een wereld en nodigen mensen uit daar doorheen te lopen. Het gaat om het fragmentarisch ervaren van een verhaal, in plaats van een lineaire ervaring zoals je van traditioneel theater gewend bent.” De toeschouwer is dus niet passief, maar moet actief zijn of haar eigen weg vinden in de vertelling van IJS&VIS.

  Haagse Romeo & Julia
  Die vertelling is enerzijds geïnspireerd door Romeo & Julia, de twee onfortuinlijke geliefden uit Shakespeare’s gelijknamige toneelstuk. Schoots: “De verwijzing naar Romeo & Julia is noodzakelijk om de blauwdruk van ons stuk te begrijpen. Romeo & Julia is een iconisch verhaal dat iedereen kent, wat houvast kan bieden binnen onze fragmentarische vertelling.” Wel geeft Firma MES een nieuwe invulling aan het verhaal, door het zich in Den Haag af te laten spelen en de geschiedenis van twee bekende Haagse families een rol te laten spelen.

  Een universeel verhaal
  De twee jonge geliefden in IJS&VIS zijn namelijk afkomstig uit de Scheveningse familie Simonis en de, van oorsprong Italiaanse, familie achter ijssalon Florencia. De familie Simonis staat bekend om zijn viswinkels en restaurants en in Florencia wordt er al sinds de jaren zestig ijs geschept. Schoots zag in de familiegeschiedenissen potentie tot drama: “Er zijn zowel tegenstellingen als overeenkomsten tussen de twee families te vinden. Ze hebben beiden een enorme passie voor hun vak en product, maar de familie Simonis richt zich voornamelijk op vernieuwing en innovatie terwijl het bij Florencia juist draait om het koesteren van traditie.” Haagse bezoekers zullen de namen Simonis en Florencia ongetwijfeld herkennen, maar Schoots is ervan overtuigd dat IJS&VIS een breder publiek kan aanspreken dan alleen Hagenezen. “Ook als je de families niet kent, komen ze tot leven. Bovendien is het verhaal ook universeel: iedereen herkent de verstikkende verwachtingen die families soms van hun kinderen kunnen hebben.”

  Schoots zet onder andere multi-disciplinariteit in om de families tot leven te laten komen. Naast acteurs, doen er ook dansers mee aan IJS&VIS. Bovenop de literaire en historische verwijzingen krijgt het publiek dus behoorlijk wat voor zijn kiezen. Maar echt bang voor de immense omvang van dit project is Schoots eigenlijk niet geweest. “De schaal van dit project maakt het juist uitdagend. Bovendien: het mooie van theater is dat je pas in de laatste week echt ziet wat je hebt gemaakt.”

• Nooit meer slapen 09 Aug 2016 Interview met Betty Schuurman over IJS&VIS

  Betty Schuurman was te gast bij het VPRO-programma Nooit meer slapen NPO Radio 1.

  Hier kun je het gesprek terugluisteren

• Den Haag Centraal 09 Jan 2016 Italiaanse ijslikkers tegenover Scheveningse schollekoppen

  ‘IJS&VIS’: fictieve familieclash bij Firma MES

  ITALIAANSE IJSLIKKERS TEGENOVER SCHEVENINGSE SCHOLLEKOPPEN

  door Eric Korsten

  “Ehm”, zegt MES-acteur Daan van Dijsseldonk. En na kortstondig nadenken: “Citroen met stracciatella. Het is die friszure smaak in combinatie met chocolade. Erg Italiaans, en een klassieker. En nu mijn lievelingsvis zeker?” Een onwaarschijnlijk verhaal volgt. “In Antarctica slagen sommige vissen erin om met antivries-proteïnen vanbinnen te overleven. Maar nu is ontdekt dat die juist voorkomen dat ijskristallen smelten. Ze zijn dus deels permanent bevroren vanbinnen. Op het bord? Dan is het voor mij niet te lang op de huid gebakken zalm.  Maar gerookt is ook erg lekker.”

  Het seizoen staat voor Firma MES, nog altijd een vierspan van jong Haags talent, in het teken van IJS&VIS. “In de zeven jaar van ons bestaan is dit de grootste onderneming”, legt Van Dijsseldonk uit. “Tel maar met me mee: vier dansers van Korzo, drie gastacteurs, onder wie Jaap Spijkers en Betty Schuurman van het Nationale Toneel, choreograaf Wubkje Kuindersma en leerlingen van theaterschool Rabarber. Plus ons vieren: naast mij Lindertje Mans, Roos Eijmers en regisseur Thomas Schoots.”

  IJS&VIS is een niet eerder vertelde stadslegende over de twee bekendste ondernemersfamilies van Den Haag: de van oorsprong Italiaanse familie achter ijssalon Florencia en de Scheveningse familie Simonis, van de bekende vishandels. Een legende tussen feit en fictie: “Het is leuk als mensen niet weten wat waar is en wat waar zou kunnen zijn.”

  Romeo en Julia
  De twee trotse families in Simonis en Talamni komen in IJS&VIS lijnrecht tegenover elkaar te staan als er tussen zoon Simonis en dochter Florencia een vonk overslaat. “Tuurlijk, dat is Romeo & Julia. Door dat nu al weg te geven hopen we te bereiken dat het publiek niet zozeer op het verhaal, maar op de personages let, en op het spel. Ook door de vorm, want publiek loopt tussen ons door terwijl we spelen. We willen IJS&VIS graag doen omdat het verhaal veel over Den Haag vertelt. ”MES speelt het stuk vier weken lang op locatie, bij MOOOF, aan de Binckhorstlaan. Een gigantisch pand waar de luchtmacht gevestigd was.

  Verderop in het seizoen liggen plannen klaar voor een voorstelling die het midden houdt tussen een reconstructie en commentaar op de dood van de zeventienjarige Rishi die in 2012 op station Hollands Spoor in de ochtend omkwam door een politiekogel. “Heel iets anders inderdaad. Maar we vinden het interessant om te onderzoeken wat wij, toch vier witte theatermakers, er nou eigenlijk zelf van vinden.”

Bekijk meer over IJS&VIS